Roch Durecki urodzony w
Kowalach 8 sierpnia 1892 roku. Jego rodzicami byli
Franciszek i
Karolina domu Gmur. Podczas I wojny światowej i wojny polsko-bolszewickiej walczył wraz z braćmi w szeregach wojska polskiego. Po 1924 r. wstąpił do Korpusu Ochrony Pogranicza, a następnie służył w Policji Państwowej w Łucku. W nocy z 19 na 20 stycznia 1940 aresztowany przez NKWD, więziony początkowo w Łucku. Zamordowany w jednym z miejsc kaźni Narodu Polskiego na Wschodzie, Starobielsku, Miendoje, Katyniu lub Bykowni w wieku 47 lat.
Jego żona
Adela i syn
Jerzy zostali zesłani do Kazachstanu, gdzie zmuszeni zostali do ciężkiej pracy i życia w spartańskich warunkach. W 1943 skierowani do Niżnego Tagiłu na Uralu, gdzie
Jerzy pracował w fabryce produkującej czołgi. W 1945 wrócili do
Polski.
