Eugenia Padowicz z domu Słomkowska, KN (1896-1979)
Ur. 10 października 1896 r. w Zakroczymiu, woj. warszawskie. Córka Leona, lekarza, i Leokadii Wacławskiej. Żona Władysława Padowicza. Pierwsza wojna światowa przerwała jej studia medyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Kurierka POW, ps, "Stokrotka", "Wrzos". Sekretarka Sztabu Legionów w Modlinie. W czerwcu 1941 r. na krótko przed wojną niemiecko-sowiecką, została deportowana z dziećmi do ZSSR na Syberię. Na mocy układu Sikorski-Majski zwolniona z zesłania. W czerwcu 1942 r. zabrana została z dziećmi przez męża Władysława Padowicza do Uzbekistanu, który po nią przyjechał z Jakkabag. Ewakuowana do Iranu w sierpniu 1942 r. zamieszkała w Teheranie. W 1943 r. wyjechała z mężem i córką do Marandellas, Płd. Rodezja. W 1948 r. dołączyła z córką do męża w W. Brytanii i dzieliła z nim dalsze losy. W Montrealu należała do Stowarzyszenia Polskiego. Zmarła 29 maja 1979 r.
c-2, AC-1067 (źródło)

Grażyna Padowicz z domu Korsak 1°v Falkowska, łącz., KW, mgr ekon. (1931-1999)
Ur. 24 grudnia 1931 r. w Warszawie. Córka Stefana, architekta, i Marii Łapińskiej. Ojciec jej por. rez. 13 P. Uł. Wileńskich uciekł z niewoli. Zamordowany został przez Niemców na Pawiaku. Podczas okupacji Grażyna uczęszczała na Komplety Tajnego Nauczania w Warszawie i należała do konspiracji. Uczestniczka Powstania Warszawskiego ps. "Figa". Łączniczka w Zgrupowaniu "Chrobry II" na terenie Śródmieścia, ranna. Jeniec wojenny obozu Oberlangen. Oswobodzona przez patrol 2 P.Panc. ppłk. Koszutskiego z 1 DPanc. gen. Maczka. Przewieziona z Niemiec do Włoch, przydzielona została jako młodsza ochotniczka do Wojskowej Szkoły II Korpusu w Porto San Giorgio. Ewakuowana ze szkołą do Anglii ukończyła gimnazjum w Foxley, Hereford & Worcester. Do Polski wróciła w 1948 r. Na emigracji w Kanadzie od 1976 r. Należała do Koła AK w Montrealu. Żona Stefana Padowicza. Zmarła 5 stycznia 1999 r.
b-1ii, RG-2366 (źródło)

Julian Padowicz (ur. 1931 w Łodzi) — autor liczbnych audiobuków oraz filmów dokumentalnych i edukacyjnych. Autor książki „Mother And Me: Escape From Warsaw 1939” (wyd. 2006). Posiadacz tytułu Bachelor of Arts z literatury angielskiej na Colgate University. Były nawigator U.S. Air Force. Odznaczony Golden Eagle Award za film „The People Shop” przez Committee on International Non-Theatrical Events. Mieszka na Stamford, CT. Syn Barbary i Nathana Padowiczów, mąż Donny, ojciec Karen, Joanne i Nadine (źródło)

Stanisław Padowicz — dyrektor rzeszowskiego WORD w 2004 r.

Stefan Padowicz — harcmistrz, Zastępca Komendanta Chorągwi Związku Harcerstwa Polskiego w Kanadzie od 2005 r.

Walenty Padowicz — ksiądz pleban, proboszcz i dziekan w Jeżowem, a od 1851 r. inspektor szkolny; „człowiek nader swiatły, działacz, organizator i wielki patriota. W 1856 roku proboszcz Padowicz, wielki zwolennik podniesienia poziomu oswiaty wsród ludu, w 1856 4r. założył prywatną szkołę jednoklasową rozbudowaną w 1872 r. W czasie niedzielnych kazan wzywał ludzi, aby posyłali dzieci do szkoły. Kiedy wybuchło powstanie styczniowe, ksiadz proboszcz Padowicz, poprzez miejscowych chłopów, przesyłał na prawa strone Sanu, do Kongresówki, bron i pieniadze dla powstanców.” (PDF/HTML)

Władysław Padowicz, mjr, inż. ląd.-wodny (1889-1976)
Ur. 30 października 1889 r. w Czerniowcach w Rumunii. Syn Stefana, bankowca, i Katarzyny Grodeckiej. Politechnikę Lwowską na Wydziale Lądowo-Wodnym ukończył w 1914 r. Do Polski przybył z Armią gen. Hallera w maju 1919 r. i brał udział w wojnie 1919-1920. Po zawarciu pokoju był d-cą Dywizjonu w 20 PAL w Prużanach. Po awansie na majora został z-cą d-cy 7 PAL w Częstochowie. W stanie spoczynku od jesieni 1929 r. W 1939 r. powołany do służby czynnej na stanowisko d-cy ochrony wojewódzkich urzędów z przydziałem do 10 P. Uł. Litewskich w Białymstoku. Aresztowany w 1940 r. przez NKWD i deportowany do Kazachstanu. Pracował w kamieniołomach w Karakandzie. Na mocy układu Sikorski-Majski zwolniony z zesłania wstąpił do formującej się Armii gen. Andersa. Otrzymał przydział do 6 PAL w Jakkabag w Uzbekistanie. Po ewakuacji na Środkowy Wschód i reorganizacji APW przeniesiony został do rezerwy. Wyjechał do Południowej Rodezji (ob. Zimbabwe), gdzie uczył w żeńskim Gimnazjum i Liceum w Diggelfold. Do W. Brytanii przybył w 1947 r. Na emigracji w Kanadzie od 1950 r. Pracował jako inżynier przy budowie linii kolejowej na Labradorze. Należał do Stowarzyszenia Polskiego w Montrealu, Stowarzyszenia Techników Polskich w Kanadzie oraz do SPK Koło Nr 7. Zmarł 18 kwietnia 1976 r.
c-2, AC-1067 (źródło)

Wojciech Padowicz — doktor ekonomii i magister socjologii zatrudniony jest w Rządowym Centrum Studiów Strategicznych, sejmowy ghostwriter (źródło), autor książek „Demograficzno-zatrudnieniowe wyznaczniki rozwoju szkolnictwa wyzszego do roku 2000” (1981), „Propozycje zmian w systemie studiów dla pracujących” (1988), „Kadry z wyższym wykształceniem dla rolnictwa — potrzeby i uwarunkowania” (1989), „Planowanie kadr: dorobek metodologiczny i wnioski”

Zygmunt Padowicz(ur. 1901, zm. 15 listopada 1970 r.) — statystyk, Generalny Komisarz Spisowy w czasie pierwszego powojennego powszechnego sumarycznego spisu ludności w Polsce dnia 14 lutego 1946 r., Generalny Komisarz Spisowy w czasie narodowego spisu powszechnego w dniu 3 grudnia 1950 r. Początkowo Naczelnik Wydziału Organizacji Spisów Powszechnych Głównego Urzędu Statystycznego, od 1 maja 1949 r. Wiceprezes GUS, a od 22 sierpnia 1949 r. aż do 21 marca 1965 Prezes GUS (źródło)

Zygmunt Padowicz — ???; 1960: „Podróż za ocean”, „Premiera odwołana”; 1961: „Noc szpiegów”; 1962: „Wszyscy na scene” („The Bandwagon”)