Tereny, które zajmują Poręby Dębskie stanowiły niegdyś posiadłość hr.Tarnowskiego. Pośród lasów Puszczy Sandomierskiej były miejsca, na których ludność zakładała swoje osady. Truniono się wyrobem smoły i ter-pentyny dla hrabiego. Ten, za kilkuletnią pracę dawał ludziom po kawałku ziemi pod uprawę. Następował powolny rozwój osad zakładanych na wykarczowanych kawałkach puszczy. Nazwa „Poręby Dębskie” pochodzi właśnie od wyciętych w dużej ilości dębów na tym terenie.
W skład naszej gminy wchodziły dwie wioski: Poręby Dębskie i Dęba. Były to niewielkie miejscowości, bo razem liczyły około 200 domów. Władzę sprawował wójt i sekretarz urzędujący w Porębach. Na terenie Dęby była szkoła, w której uczyły się dzieci z obydwu miejscowości. Z Porąb niewiele dzieci chodziło na naukę z powodu odległości i ubóstwa (w wielu domach często były jedne buty na zimę). Jedna z mieszkanek Porąb wspomina,że „chodziła do szkoły tylko dwa miesiące, w które można było chodzić boso”. Wiele osób nie umiało wtedy czytać i pisać. Budynku przeznaczonego na szkołę nie było. Dopiero w roku 1911 na ten cel wynajęto izby od prywatnych gospodarzy: Michała Tomczyka i Andrzeja Flisa.
W roku 1919 postanowiono przebudować budynek mieszkalny na pierwszą szkołę w Porębach. Była to jedna mała salka lekcyjna i dwa pokoiki dla nauczyciela. W szkole pracowała wtedy nauczycielka – Adela Jagoszewska. Kiedy do Dęby przybył pan Zybura z rodziną pani Adela przeniosła się do szkoły w Tarnowskiej Woli.
Pierwszym dyrektorem szkoły został Bronisław Zybura w 1920 r.
Państwo Zyburowie zamieszkali w Dębie, w większej szkole. Rozpoczęli pracę – p.Zybura w Dębie a jego żona Maria w Porębach, chodząc codziennie pieszo do szkoły.

Szkoła w Porębach Dębskich, w okresie 1932-39 była szkołą cztero-klasową stopnia dopełniającego, tzn uczniowie uczęszczali do kl.I-II i III-IV po dwa lata. Praca dyrektora i jego żony odbywała się na dwie zmiany i trwała aż do 1939 r. Podczas wielu lat pracy dyrektora Zybury szkoła została rozbudowana, powstały lepsze warunki do nauki. Pan Zybura rozpoczął również działania, aby mieszkańcy zaczęli się organizować. Przychodził do domów na rozmowy z rodzicami i z młodzieżą. Wten sposób powstało Koło Młodzieży Wiejskiej w Porębach i Dębie. Niedługo potem powstał w Porębach Związek Strzelca Polskiego. W tej cichej i biednej miejscowości coś się zaczęło dziać nowego, ludzie jakby się obudzili do życia i zaczęli żyć, i uczyć się wielu dobrych i nowych rzeczy. W Porębach również za sprawą ówczesnego dyrektora powstało Koło Gospodyń Wiejskich, gdzie odbywały się kursy gotowania oraz szycia (co było błogosławieństwem dla kobiet i matek, licznych często rodzin). Wybuch wojny w 1939 r. przekreślił wszystko. Rozpoczęcia roku szkolnego już nie było. Budynek szkoły został zajęty na mieszkanie dla leśniczego na cały okres okupacji i tylko dlatego uratował się przed rozbiórką. (……)