Sources

• {#1} Statement (MR16175) Cezary Kuklo, Kobieta samotna w społeczeństwie miejskim u schyłku Rzeczypospolitej szlacheckiej. Studium demograficzno-społeczne, Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 1998, s. 40 Podlaska Biblioteka Cyfrowa  http://pbc.biaman.pl/dlibra/docmetadata?id=5101 PDF s. 22
  
  Bez wątpienia lepiej od komendarza olkuskiego społeczność parafialną, a na pewno mieszkańców miasteczka znał pleban Praszki. Ks. Szymon Pągowski, urodzony w 1738 r., był dziekanem [w roku 1791, w którym działała komisja porządkowa cywilno-wojskowa — przypis MR] kolegiaty wieluńskiej od 1775 r. i zarazem proboszczem praskim od 23 lat (AD we Włocławku, AAG AW 74, s. 287). Bardziej jednak od długości stażu plebańskiego na uwagę zasługuje wysoka ocena wystawiona mu i wikariuszowi przez wizytatora parafii w 1779 r. za wypełnianie obowiązków duszpasterskich (m.in. stałe rezydowanie przy kościele, systematyczne nabożeństwa, dobre przygotowanie kazań, udzielanie sakramentów tylko w kościele, niższe od takst opłaty iura stolae; tamże, s. 288).
• {#2} Prascy proboszczowie dziekanami. Stara Praszka. Mity i Rzeczywistość (MR11720), Henryk Eugeniusz Łoś, Wingst 2014, nakład 10 egz.; where: page 234
  
  Proboszczowie tutejsi piastowali też urzędy kościelne. Świadczy to o znaczeniu parafii. I tak, Adam Antoni Kotowski od roku 1708 był dziekanem krzepickim, o którego to dekanatu należała wówczas Praszka. Szymon de Roxsyce Pągowski od roku 1775 był dziekanem kolegiaty wieluńskiej. Kanonikami byli Jacek Łuczyński – łaskim, Mikołaj Kłosowski – kaliskim, Leonard Lippi – chełmskim i kaliskim, Jan Chrzanowski – wieluńskim. Proboszczowie przyczynili się też do ozdobienia kościoła. Jacek Łuczyński, prob. od roku 1750, na swój koszt wystawił wieże na dzwony. O niektórych pozostałych pozostały też chlubne świadectwa w miejscowych zapiskach, np. o Kazimierzu Kurowskim, że żył pobożnie. O Szymonie Pągowskim, że był bardzo gorliwy, a chowano go wobec opłakujących go parafian.
  citation: 5 JUL 2014, Maciej Róg

Links to the record